اما درباره ی مردم شناسی زیارت در بین مسلمانان با نگرش بر دیدگاه شیعه:
زیارت در بین مسلمانان مخصوصا شیعه از لحاظ مردم شناسی جایگاه متفاوت دارد. آنچه که دیده می شود خلاف دیگر ادیان است.
در بین مسلمانان پیشواشانی که به آنها توسل می جویند دارای صفات متعالی در این دنیا و جهان آخرت بوده و همچنین دارای آبرو و اعتبار پیش خداوند می باشند.
مسلمانان در برابر موضوع زیارت چند دسته اند:
گروه اول:این گروه از مسلمانان هنگامی که به پیشوایان خود توسل می جویند یادشان به قصورها و نیز ناتوانی هایی که در رسیدن به اهداف متعالی داشته می افتند و از پیشوایان خود که پیشرو در این مسیر بودند می خواهند که خود آنها را بخشیده و برای آنها در درگاه خداوند طلب بخشش کنند و از آنها استمداد می جویند تا آنها را در رسیدن به اهدافد متعالی کمک کنند و با آنها عهد می کنند که دیگر از مسیر خود تخلف نکنند این گروه شاید مسائل مادی هم در نظر داشته باشند ولی در اولویتهای بعد می باشد.
2. گروه دوم گرچه اهداف مادی برایشان دارای اهمیت بالایی می باشد ولی سعی می کنند با درد و دل درون خود را خالی کنند همان چیزی که در علم امروز به آن (epoch) یعنی تخلیه درونی می گویند.
3. گروه سوم دارای اهداف مادی هستند و اگر درد و دلی هم می کنند برای مشکلی می باشد که برای آن به زیارت آمده اند و از پیشوای دینی خود می خواهند که این مشکل را برایشان حل کند.
4.گروه چهارم فقط برای انجام زیارت و انجام اعمال زیارتی می آیند و مثل سایر اعمال خود این اعمال را انجام می دهند.
آنچه در تمام این گروهها دیده می شود ابراز ادب در برابر پیشوایانی است که دارای ارزشهای والا و همچنین آبرو در پیشگاه خداوند است. ونیز در خواست از آنان برای حل مشکلات روحی و جسمی می باشد.
