زیارت:
در مسیحیت مسافرت به مکان های مقدس یا حرم ها به انگیزه های مختلفی صورت می گیرد: برای به کسب یاری ماوراء الطبیعی، سپاسگذاری یا توبه، به خاطر دعا و پرستش. اسناد نشان می دهد زیارت ها به اورشلیم از ابتدای قرن دوم شکل گرفت و حفاری های دهه 1940 در کلیسای سنت پتر در رم لوحه یادبودی از یک حواری به همراه تعداد بی شماری از کتیبه های تراش خورده از قرن دوم و سوم را آشکار کرد که شاهدی بر اعمال پرهیزکارانه بودند.
تقویم مذهبی رمی سال 354، 29مکان مقدس را ذکر می کند که مومنین سالانه در آنها جمع می شدند.سفرنامه ی Etheria ،یک راهبه زن، به سیستمی از راهنمایی ها و مکانها برای کسانی که محل های مقدس فلسطین را زیارت می کنند، تبدیل شد. در بریتانیا سنت (فرد مقدس) بد (متوفی 735)،یک تاریخنویس کلیسا،دیدارها از مقبره های سنت ها در فاصله قرن 5 تا 8 را فهرست کرد.
در قرون وسطی یک زائر سفر خود را با دعای خیر یک کشیش آغاز می کرد. جامه و لباس او بازشناخته می شد و در بازگشتش از سفر احیاناً او روی کلاه خود نشانی از مکان مقدسی که زیارت کرده بود، نصب می کرد. در طول مسیر شاید او به مسافرخانه هایی می رسید که به طور ویژه برای زائران ساخته شده بودند. مقصد اصلی زائران در قرون وسطی سرزمین مقدس Santiago de Compostela در اسپانیا و در رم بود.
اما صدها نفر از زائران بیشتر به مکان های معروف تر شامل آرامگاه سنت فرانسیس (متوفی 1226) در اسیسی ایتالیا، آرامگاه سنت مارتین (متوفی 397 در تور فرانسه)،آرامگاه سنت بونیفاس (متوفی 754) در فلودای آلمان و آرامگاه سنت توماس بکت (متوفی 1170) در کانتربوری انگلستان و آرامگاه سنت پاتریک در دونپاتریک ایرلند رفت و آمد می کردند.
گروهی از دانشجویان ::: شنبه 87/1/10::: ساعت 6:55 عصر
نظرات دیگران: نظر
